mumbay
Door: stella
25 November 2006 | India, Kānchipuram
er is weer zoveel gebeurd in deze 2 weken en ik voel me steeds meer thuis en steeds meer onmisbaarder worden, wat ik natuurlijk niet ben, want als ik wegben zal alles gewoon doorgaan, maar voor de timebeing is het wel zo. ik heb al in veel wachtkamers gezeten. nu weer van de oorarts met serieuze oorinfecties. oorzaak m.i. ondeskundig schoonmaken. ik doe dat dus niet veel te bang dat ik een infectie veroorzaak. de reis naar mumbay was een ware belevenis. met zijn allen (17 kinderen en 12 volwassen ongeveer met veel bagage ook alle attributen voor het optreden)op perron 3 wachtend op de trein. de trein stopt maar 2 minuten, dus we moesten snel instappen. op het laatste moment bleek dat de trein niet vertrok van perron 3, maar van perron 1, perron 3 was gereserveerd voor de minister of een hooggeplaatst persoon. wij met zijn allen met bagage op de hoofden rennend over de trap en brug naar het andere perron, hijgend de trein in we moesten ons allemal door 1 deurtje persen. ik had er hartkloppingen van! eenmaal in de trein hadden we genoeg plaats en was iedereen weer rustig. ik merkte eigenlijk niet dat ze zenuwachtig waren over de reis. er was ook heel goed van te voren gepakt. iedreen was er klaar voor en we gingen heerlijk op tijd weg. voor de trein was er nl eerst een busreis van 2 uur. we kwamen langs de plek waar het ongeval met de riksha had plaats gevonden en dat was de grootste bezienswaardigheid. voor vertrek werd de autobus gezegend. ik heb daar een foto van maar kan hem er nu niet opzetten.
de treinreis op zich is een belevenis. ik vond het heerlijk met een groep te zijn, dan voel je je wel erg beschermd en iedereen is erg zorgzaam voor elkaar. we hadden allemaal een slaapplaats. voor iedereen was eten meegenomen, een laken en een handdoek. super! ik kon niet slapen rn dronk midden in de nacht warme zoete indiase thee. een pupil kreeg vreselijke oorpijn. hij had pijn en in tobde ermee. wou niemand mijn zorgen vertellen, ik ben immers de dokter! in mumbay konden we gelukkig een oorarts bezoeken, die zijn oor schoonmaakte en 5 medicijnen gaf, die naar mijn mening ook nodig waren. ik vond het zo zielig, want zoals iedereen had ook hij naar de uitvoering toegeleefd, gelukkig heeft hij wel kunnen meedoen. de pijn was net op tijd over. ik liep dus heen en terugweg in de trein rond met de medicijnen en de oordruppels (ook voor een andere jongen) en ik was blij dat ik was meegegaan, maar dus ook erg bezorgd. verder spelletjes gedaan, uit het raam gekenen, wat men zoal doet in een trein. door het gangpad was druk verkeer met alerlei verkopers, kettingen, speeltjes, pennen, hapjes, drankjes, aleemaal met luide stem aangeprezen. verder veel bedelaars, blinden, kreupelen, van een dacht ik dat hij best goede benen had, moeders met baby's die er niet ondervoed uitzagen, grondvegers, schoenpoetsers, kunstjesmakers, vooral een zeer tenger, triest uitziend meisje, die van alles kon met een ring, zij radslagde door de gang. en dan de travestieten, hermafrodieten, die zeer brutaal waren, in je wang knepen (niet in de mijne gelukkig) zij hadden zich opgmaakt, droegen een sari en bewogen zich zogenaamd elegant. op de terugweg was de trein drukker en was het moeilijker je plaats te behouden, maar de slaapplaatsen waren gereserveerd! over het verblijf in mumbay schrijf ik volgende keer.
even over vandaag. vanochtend ging ik op de fiets naar kanchipuram om nu eens rustig te kunnen mailen en internetten. wat bleek. er is de hele dag powercut, dus geen electriciteit. ik kon dus niet mailen. nu mail ik op de batterij van hanne en ik wil deze niet helemaal opmaken. ik denk dat hij al bijna op is dus tot volgende keer.
weer bedankt voor al jullie reacties. door al die mooie en lieve kinderen en al die warmte om me heen, voel ik me niet eenzaam. wel vind ik het frappant dat men geen enkele belangstelling heeft voor wat voor verhaal dan ook over mijn wereld. de batterij raakt nu op dus ik moet stoppen.
de treinreis op zich is een belevenis. ik vond het heerlijk met een groep te zijn, dan voel je je wel erg beschermd en iedereen is erg zorgzaam voor elkaar. we hadden allemaal een slaapplaats. voor iedereen was eten meegenomen, een laken en een handdoek. super! ik kon niet slapen rn dronk midden in de nacht warme zoete indiase thee. een pupil kreeg vreselijke oorpijn. hij had pijn en in tobde ermee. wou niemand mijn zorgen vertellen, ik ben immers de dokter! in mumbay konden we gelukkig een oorarts bezoeken, die zijn oor schoonmaakte en 5 medicijnen gaf, die naar mijn mening ook nodig waren. ik vond het zo zielig, want zoals iedereen had ook hij naar de uitvoering toegeleefd, gelukkig heeft hij wel kunnen meedoen. de pijn was net op tijd over. ik liep dus heen en terugweg in de trein rond met de medicijnen en de oordruppels (ook voor een andere jongen) en ik was blij dat ik was meegegaan, maar dus ook erg bezorgd. verder spelletjes gedaan, uit het raam gekenen, wat men zoal doet in een trein. door het gangpad was druk verkeer met alerlei verkopers, kettingen, speeltjes, pennen, hapjes, drankjes, aleemaal met luide stem aangeprezen. verder veel bedelaars, blinden, kreupelen, van een dacht ik dat hij best goede benen had, moeders met baby's die er niet ondervoed uitzagen, grondvegers, schoenpoetsers, kunstjesmakers, vooral een zeer tenger, triest uitziend meisje, die van alles kon met een ring, zij radslagde door de gang. en dan de travestieten, hermafrodieten, die zeer brutaal waren, in je wang knepen (niet in de mijne gelukkig) zij hadden zich opgmaakt, droegen een sari en bewogen zich zogenaamd elegant. op de terugweg was de trein drukker en was het moeilijker je plaats te behouden, maar de slaapplaatsen waren gereserveerd! over het verblijf in mumbay schrijf ik volgende keer.
even over vandaag. vanochtend ging ik op de fiets naar kanchipuram om nu eens rustig te kunnen mailen en internetten. wat bleek. er is de hele dag powercut, dus geen electriciteit. ik kon dus niet mailen. nu mail ik op de batterij van hanne en ik wil deze niet helemaal opmaken. ik denk dat hij al bijna op is dus tot volgende keer.
weer bedankt voor al jullie reacties. door al die mooie en lieve kinderen en al die warmte om me heen, voel ik me niet eenzaam. wel vind ik het frappant dat men geen enkele belangstelling heeft voor wat voor verhaal dan ook over mijn wereld. de batterij raakt nu op dus ik moet stoppen.
-
25 November 2006 - 07:44
Hannah Yakin:
Wat heerlijk dat je zoveel meemaakt om ook later in Nederland over na te denken. Die laatste opmerking, over JOUW wereld was wel even een koude douche. Maar zo is het leven blijkbaar. -
25 November 2006 - 09:43
Hannah:
zo'n treinreis zou al het doel van de reis kunnen zijn. het voorbij glijdende landschap, de trein zelf, de indiers: beeldende elemementen. in mijn hoofd zie ik je in een film. -
25 November 2006 - 19:37
Margot:
Wij hebben wel belangstelling voor jouw verhaal hier, misschien als zij een familielid in Europa hebben dat ze het wel interesseren. Maar het is natuurlijk voor hun allemaal moeilijk voor te stellen en ook erg luxe hier. Ik ben benieuwd hoe je mumbay vond -
26 November 2006 - 09:19
Taco:
Een leuk beeldend en kleurrijk verhaal, Hannah zou er zeker een mooie film van kunnen maken. Hoewel de mensen daar niets vragen over jouw wereld, denk ik dat ze er vast benieuwd naarzijn, ze vragen er echter niet naar, Ze beschouwen je immers als hooggeplaatst persoon! Die mag je niet zomaar iets over haar eigen leven vragen. Hier wachten wij in spanning op de komst van de nieuwe Jaspertelg, All the best, groetjes ! -
26 November 2006 - 13:15
Katjah:
Ja inderdaad wat Hannah zegt is zo, de treinreis is een film op zich.. Je zou nog eens terug moeten en dan met een filmploeg, om ons hier te laten delen in die andere wereld. En inderdaad denk ik dat ze eigenlijk wel geinteresseerd zijn in jouw wereld, maar de beleefdheid en de taboes daaromtrent beletten hen daarnaar te vragen. Misschien gewoon foto's laten zien op een dag en erover vertellen? Bij wijze van onderricht? Dag meid, ik mail je op hotmail xxxx K -
26 November 2006 - 15:45
Henny:
Wat een geweldig verhaal. Indrukwekkend. En wat fijn dat je zo kunt helpen, dat je met je vak bezig kunt zijn, en ook nog voor kinderen kunt zorgen. Dag, liefs -
26 November 2006 - 23:22
Leo:
Knap hoor . Ik , je oudere broer , kijkt vooral op tegen de energie die je hebt . -
27 November 2006 - 08:54
Jessyca:
Hoi Stella, ik heb het momenteel een beetje druk met mijn moeder maar ik vind het ontzettend leuk je reis/verblijf te volgen. Geweldig dat je op deze manier ook je steentje bijdraagt, goed hoor. Heel veel lieve groeten en een hug, Jessyca & Cees -
27 November 2006 - 18:57
Dorothe:
Wat een mooi verhaal,je ziet gewoon jullie rennen naar de trein en al die langskomende verkopers enz.en je voelt de zorg van jou voor de kinderen,geweldig,wat een ervaring.Jouw wereld zal wellicht onvoorstelbaar voor hun zijn,'t is hier zo anders.Geniet maar van alle nieuwe ervaringen en sterkte. -
28 November 2006 - 16:32
Roeland:
Lieve Stella,
Die treinreis zal nog lang in jouw geheugen blijven hangen denk ik. Je zal in Holland het groeppsgevoel wel missen. Het nodig zijn,het gevoel ergens bij te horen. Heerlijk lijkt mij dat. Stella het besluit dat je hebt genomen om naar India te reizen is een goed besluit geweest. Dat staat nu wel vast. liefs van Roeland
-
28 November 2006 - 20:53
Taco:
De Jaspertelg is een zoon, Bram. Hij lijkt op Jasper toen ook hij niet groter was dan van elleboog tot pink !
Veel liefs, -
02 December 2006 - 10:10
Hugo:
lieve Stella
ik geniet van al je belevenissen in India .
groet
Hugo
-
02 December 2006 - 12:20
Nellie:
dag Stella, zoals je het schrijft, zie je het voor je. De dokter in je krijgt nu wel alle kansen! Ook de bezorgde moeder.Veel liefs.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
